بررسی کیفیت میکربی آب آشامیدنی روستاهای استان تهران

زمینه و هدف: پراکندگی روستاها از نظر توزیع غیر همگون جغرافیایی روستاها و فاصله ی مکانی واحدهای مسکونی در یک روستا تامین، توزیع و پایش کیفیت آب را با مشکل روبرو ساخته است. در این پژوهش با هدف ارایه ی تصویری روشن از سیمای کنترل کیفیت آب شرب روستاهای استان تهران ضمن بررسی کیفیت باکتریولوژیکی آب شرب 70 روستای منتخب از مجموع 534 قصبه روستای تحت پوشش آب و فاضلاب روستایی استان تهران طی مدت 6 ماه از بهمن 1384 تا پایان تیر ماه 1385 میزان دسترسی روستاهای استان تهران به آب شرب بهداشتی مورد مطالعه قرار گرفت . روش کار: مطالعه ها و بازدیدهای میدانی انجام شده در این تحقیق از نوع بررسی مقطعی بوده است و پس از تعیین تعداد نمونه های لازم با توجه به اسامی و جمعیت روستاهای تحت پوشش شرکت آب و فاضلاب روستایی استان تهران، با روش نمونه گیری سیستماتیک محل های نمونه برداری مشخص شد و 138 نمونه برای انجام آزمون های میکربی به آزمایشگاه انتقال داده شد. در نهایت داده ها با استفاده از نرم افزار spss و microsoft excel تجزیه و تحلیل شد. نتایج: آب شرب 01/94 % از ساکنان روستاهای استان تهران فاقد آلودگی کلیفرم گرماپای بود، که این میزان در شهرستان های پاکدشت، ساوجبلاغ و دماوند کمتر از بقیه ی شهرستان ها و به ترتیب معادل 66/66، 31/86 و 68/86 % می باشد. میزان کدورت آب شرب 36/99 % جمعیت روستایی استان تهران کمتر از حداکثر مجاز استاندارد آب آشامیدنی ایران (5 واحد ntu) می باشد، که این میزان در شهرستان های ساوجبلاغ و ورامین به ترتیب معادل 51/96% و 30/99% می باشد. میزان کلر باقی مانده در آب شرب 39/92% جمعیت روستایی استان تهران در گستره ی 1-2/0 میلی گرم برلیتر می باشد، که این میزان در شهرستان های پاکدشت، دماوند و رباط کریم کمتر از بقیه ی شهرستان ها و به ترتیب معادل 67/75% ، 45/85% و 98/83% می باشد. نتیجه گیری: با توجه به رهنمود سازمان جهانی بهداشت در سال 2006 برای ارزیابی سلامت میکربی آب، میانگین شاخص مطلوبیت فقدان باکتری اشرشیاکلی گرماپای در روستاهای استان تهران 01/94 % بود که در محدوده ی عالی قرار دارد. این شاخص در شهرستان های دماوند و ساوجبلاغ خوب، در شهرستان پاکدشت ضعیف و در بقیه ی شهرستان ها عالی ارزیابی شد. با بررسی توام شاخص های کلر باقی مانده، کدورت و کلیفرم گرماپای مشخص شد که 51/91 % از روستاهای استان تهران به آب شرب بهداشتی دسترسی دارند. ضمن بررسی محل هایی که آلودگی میکربی در آن ها مشاهده شده بود، مشخص شد که فرسودگی شبکه بیشترین سهم (70 %) را در بروز آلودگی میکربی آب شرب روستاهای استان تهران داشت.